У Юравічах урачыста адзначылі дзень вызвалення вёскі
Амаль 80 гадоў аддзяляюць нас ад суровага і грознага часу вайны. Але нішто, ніхто і ніколі не згладзіць з памяці нашага народа Вялікую Айчынную вайну – самую цяжкую і бязлітасную ў гісторыі нашай Радзімы. Бо жыве яна ў сэрцах людзей, бо да гэтага часу яшчэ не загоены яе раны і не вычарпаны боль. І не забыты тыя, хто аддаў жыццё за Вялікую Перамогу.
826 дзён доўжылася акупацыя Юравіч, і ўвесь гэты час не спынялася барацьба супраць фашыстаў. Але поўнае вызваленне сяла ад ворага адбылося толькі 29 лістапада 1943 года.
“У раёне ніжняга цячэння ракі Прыпяць нашы войскі з баямі пасунуліся наперад і занялі населеныя пункты Замосце, Лозкі, Крышычы, Юравічы, Града” – передалі ў той дзень па радыё зводку Савінфармбюро.
За гэтымі сціслымі радкамі – драматычныя падзеі з адвагай і храбрасцю, доблесцю і ратнымі подзвігамі салдат і партызан. Мяркуючы па прозвішчах на плітах брацкай магілы, Юравічы вызвалялі воіны 55-й, 81-й і 356-й стралковых дывізій 61-й арміі, а таксама партызаны 2-й Калінкавіцкай брыгады.
Дорага аплачана вызваленне старажытнай Юравіцкай зямлі: 302 савецкія воіны загінулі ў баях за Юравічы, Граду і Шарэйкі. З палёў вайны ў родную вёску не вярнуліся і 128 юравічан. І таму кожны год 29 лістапада, у дзень вызвалення Юравіч, мы, удзячныя нашчадкі, прыходзім да брацкай магілы і да помніка землякам у цэнтры вёскі, каб мінутай маўчання ўшанаваць памяць тых, хто аддаў сваё жыццё за свабоду і незалежнасць Радзімы.
У гэтым годзе памятны дзень раздзялілі разам з намі члены ваенна-гістарычнага клуба “Калінкавіцка-Мазырскі пошук” Мікалай Дронік і Аляксандр Медвядкоў, старшыня паэтычнага клуба “Бумеранг” Святлана Крупіна, члены Гомельскага пошукавага атрада “Знамя РККА” Яўгеній Жыгар і Уладзімір Жыгар, кіраўнік клуба “Юны журналіст” Мазырскага ЦТДзіМ г. Мазыра Таццяна Андрыеўская. Выказаўшы сваю грамадзянскую пазіцыю чалавечнасці, яны падалі прыклад і паказалі, што захаваць гістарычную праўду аб вялікім подзвігу савецкіх воінаў – наш агульны свяшчэнны доўг. І мы, новае пакаленне Беларусі, услед за старэйшым пакаленнем аддаём даніну павагі тым, хто мужна змагаўся са зброяй у руках, ратаваў свет ад карычневай чумы, у цяжкай барацьбе з ворагам адстаяў свабоду і незалежнасць нашай роднай Беларусі.
Заупакойную ліцію па ахвярах вайны правёў іярэй Віктар са Свята-Ражство-Багародзічнага мужчынскага манастыра.
Клірык Тураўска-Мазырскай епархіі Сергій Капітан адзначыў, што тая страшная вайна не толькі мінулае, яе подых яшчэ ведьмі моцна адчуваецца і ў нашы дні. Таму мы павінны памятаць гэты дзень і тых, хто аддаў свае маладыя жыцці ў імя свабоды і міру.
Пасля хвіліны маўчання да манумента ў гонар землякоў, што не вярнуліся з вайны, былі ўскладзены вянкі і кветкі.
У той жа дзень ваенна-гістарычны клуб “Калінкавіцка-Мазырскі пошук” арганізаваў для вучняў Юравіцкай школы выставу з ваенных рэчаў Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнікі клуба расказалі аб прызначэнні кожнай з іх і прымяненні байцамі Чырвонай Арміі ў канкрэтнай сітуацыі.
З удзелам членаў ваенна-гістарычнага клуба “Калінкавіцка-Мазырскі пошук” у школе прайшоў урок мужнасці, а таксама экскурсія ў краязнаўчы музей, дзе ў гэты час была прадстаўлена тэматычная выстава работ вучняў Рыгора Сафронава ўзорнай ізастудыі “Каляровыя алоўкі” Цэнтра творчасці дзяцей і моладзі…
Імчыць няспынны час, адны пакаленні зменяцца другімі. Толькі непарушнымі застаюцца пліты на брацкіх магілах – памяць і сімвал бессмяротнага подзвігу. І да іх будуць прыходзіць людзі з кветкамі, каб зноў і зноў аддаць даніну павагі тым, хто загінуў за наша шчаслівае Сёння…
Алена Суханос, вучаніца 10 класа Юравіцкай школы.
