Ёсць да болю знаёмы куточак  зямлі – Гэта вёска Сырод – мая песня й калыска,  І хоць сцежкі да дому

Маё сяло Вятрамі схоплены пад пахі, Сярод разбуджаных лясоў Стаіць на раздарожжы Нахаў – Зямля дзядоў, зямля бацькоў. Куды ні

1. З жалезнага веку У кожнай вёскі ёсць сваё тлумачэнне яе паходжання. Навінкаўцы напрыклад, лічаць, што калісьці некалькі сем’яў з

Мая зямля Айчыны ветлівы парог, Які відаць здаля, — На скрыжаванні ўсіх дарог Ляжыць зямля мая. З душою, што яшчэ

Есть в Беларуси Деревня простая, Деревня простая, Простой в ней народ. Здесь я родился, Друзья здесь родились И все гордились,

У гаях сярод балот Непадалёк ад прыгажуні – Прыпяці, раскінулася вёска Бярозаўка, якая вядома па пісьмовых крыніцах з 18 стагоддзя.

Вёска мая вёска, маці бэзавая хустка, Валасы з жытнёвых спелых каласоў. На сваіх узгорках, быццам на падушках, Ціха гадавала ты

Аўцюк, дык ён і ў Афрыцы аўцюк, І так ужо з глыбінь вякоў вядзецца, Ён скажа: — Сёння з болніцы

Адкрытым тэкстам мушу гаварыць, Адкрытым ды звычайным, і не вузкім: Найлепшы край, дзе так шанцуе жыць, Заўсёды быў і будзе

Паветра тут грае, малодзіць, І час нетаропка ідзе. Тут людзі заўсёды прыходзяць У радасці, горы-бядзе. Жыццё тут размерана, значны Да